Limanowa - Atrakcje w Limanowej

limanowa rabka.biz

Limanowa, gmina Limanowa

Opis Limanowej

Limanowa położona jest w województwie małopolskim, w powiecie limanowskim, około 70 km na południowy wschód od Krakowa i 25 km na zachód od Nowego Sącza. Miasto usytuowane jest w przepięknej grupie górskiej zwanej Beskidem Wyspowym u zbiegu potoków Mordarka, Jabłoniec i Stara Wieś, nad potokiem Sowlina. Limanowa jest stolicą powiatu limanowskiego i pełni funkcję centrum administracyjnego, handlowego i kulturalnego tego regionu. Powiat limanowski graniczy z powiatem nowosądeckim, nowotarskim, myślenickim, bocheńskim i brzeskim.

Stacja PKP, PKS, liczne połączenia komunikacyjne z Nowym Sączem (w tym droga krajowa nr 28) i Krakowem, urząd powiatowy, urząd miasta, urząd gminy Limanowa, poczta, Sąd Rejonowy, szpital powiatowy, drobny przemysł, liczne sklepy. Turystyka: szlaki turystyczne piesze lub rowerowe, muzeum regionalne Ziemi Limanowskiej, hala sportowa, stadion piłkarski, stok narciarski.

Historia Limanowej

Wedle dominujących poglądów, Limanowa została założona w XV w., aczkolwiek istnieją również hipotezy, przesuwające ta datę do XIV w., zwalczane w okresie PRL ze względów politycznych, gdyż wiązałyby się z koniecznością przyjęcia, że miejscowość założyli osadnicy niemieccy. W okresie polokacyjnym występuje również pod niemiecką nazwą niem. Hilman, Ilmanowa. W źródłach pisanych nazwa miejscowości występuje właśnie jako Ilmanowa w 1493 r., lub Hilmanowa od nazwiska osadźcy o niemieckim nazwisku Ilman, czyli Hildiman, Illmann (na pobliskim terenie podgórskim nie brak nazw miejscowych o niemieckim pochodzeniu jak Grywałd/Grüne wald, Szaflary/Schäfer). Spolszczenie na Limanowa pojawiło się już w 1680 r.
Limanowa otrzymała prawa miejskie w 1565 r. od Zygmunta II Augusta (dziś jedna z głównych ulic nosi jego imię). Od tego czasu następował stały rozwój gospodarczy i kulturalny, przerwany wiek później Potopem szwedzkim i wielkim pożarem miasta, które nie podniosło się z upadku aż do doby rozbiorowej.
Do zagarnięcia Limanowej przez Austrię doszło jeszcze przed I rozbiorem Polski, w 1767 r., pod pozorem utworzenia kordonu sanitarnego przy granicy z Rzeczpospolitą.
W przeciwieństwie do reszty Galicji, pierwsze lata rządów austriackich przyniosły Limanowej pewne ożywienie gospodarcze, do którego przyczyniły się przywileje, nadane miastu przez cesarza Leopolda II.
W 1846 r. w czasie rzezi galicyjskiej na Limanową uderzył duży oddział chłopski. W mieście obecnych było wtedy tylko kilku żołnierzy austriackich, jednak dzięki ich współdziałaniu z mieszkańcami atak został odparty.
Od lat 80. XIX w. rozwój miasta uległ przyspieszeniu dzięki budowie Galicyjskiej Kolei Transwersalnej, rafinerii ropy naftowej i nowoczesnego browaru. Limanowa znana też była z targów koni, na których w 1900 r. zawarto co czwartą galicyjską umowę kupna-sprzedaży tych zwierząt.
W grudniu 1914 r. w bitwie pod Limanową wojska austro-węgierskie wsparte posiłkami niemieckimi zatrzymały ofensywę oddziałów rosyjskich. W czasie walk część miasta spłonęła w wyniku bombardowania, przeprowadzonego przez artylerię rosyjską, dla której punktem orientacyjnym była wieża nowo wznoszonego kościoła.
Skutkiem I wojny światowej były dla miasta nie tylko zniszczenia, ale również utrata przez zakłady przemysłowe austriackich rynków zbytu. Z drugiej strony okres powojenny sprzyjał rozwojowi inicjatyw lokalnej społeczności, czego przykładem było założenie w 1924 r. pierwszego klubu piłkarskiego - Limanovii.
Wielki kryzys gospodarczy był dla miasta brzemienny w skutkach: ogólne zubożenie ludności, potęgowane charakterystycznym dla b. zaboru austriackiego tzw. przeludnieniem agrarnym, w połączeniu z likwidacją i tak nielicznych zakładów przemysłowych (np. zamknięcie rafinerii w 1933 r.) zintensyfikowało napięcia społeczne, prowadząc w okolicach Limanowej do poważnych strajków chłopskich. Tak jak na pozostałym obszarze Polski, pewną poprawę sytuacji dało się odczuć dopiero od 1936 r. W roku 1938 poważnie zmodyfikowano herb miasta, który zyskał obecną postać.
6 września 1939 r. do miasta wkroczyły wojska niemieckie, a tym samym rozpoczął się okres okupacji niemieckiej, od początku naznaczonej licznymi egzekucjami ludności cywilnej. W wyniku reformy administracyjnej, związanej z utworzeniem GG, Limanowa utraciła status miasta powiatowego. Ukształtowanie terenu w okolicach Limanowej sprzyjało działalności partyzanckiej, która też intensywnie się tam rozwinęła i obejmowała oddziały AK (duże zgrupowanie w rejonie masywu Mogielicy) i BCh, zaś w 1944 r. pojawiły się także dywersyjne oddziały radzieckie.
W ramach przyjętej przez III Rzeszę polityki wykorzystania obszaru GG na potrzeby wojenne i w oparciu o urządzenia zamkniętej rafinerii, zorganizowano w Limanowej dużą bazę przeładunkową paliw płynnych dla frontu wschodniego. Miasto, tak jak cały teren zlikwidowanego powiatu limanowskiego, objęte też było akcją tzw. Goralenvolku, która - inaczej niż na terenie Podhala - nie przyniosła absolutnie żadnych rezultatów. Limanowa została zajęte przez wojska radzieckie 19 stycznia 1945 r.
W okresie powojennym w mieście silne było poparcie dla opozycji antykomunistycznej, w tym mikołajczykowskiego PSL. Okres po sfałszowanych wyborach w 1947 r. to czas intensywnej stalinizacji, czego symbolem stało się nadanie byłej ulicy Piłsudskiego imienia Stalina.
Intensywny rozwój Limanowej został zapoczątkowany w drugiej połowie lat 60. Rozpoczęto wtedy - w dużej mierze w oparciu o "czyn społeczny" mieszkańców - gruntowną przebudowę centrum, które zyskało m.in. całkowicie nową płytę Rynku i dwa duże domy towarowe. W południowej części miasta ruszyła z kolei budowa os. Zygmunta Augusta, które wkrótce stało się największym miejscowym blokowiskiem.
W ramach obchodów Milenium chrztu Polski w 1966 r. odbyły się w Limanowej uroczystości pod przewodnictwem abp. Karola Wojtyły, które zgromadziły przeszło 100 tys. osób. Z tej okazji na zlecenie Kościoła nakręcono dokument, będący najprawdopodobniej pierwszym kolorowym filmem, uwieczniającym miasto. Wszystko to nie zmieniało oczywiście negatywnego nastawienia lokalnych władz PZPR do religii - i tak pod pozorem przebudowy Rynku usunięto stamtąd figurę św. Floriana, zastąpioną wkrótce dużą rzeźbą plenerową (tzw. Buzodromem), ustawioną celowo w taki sposób, by - na potrzeby propagandowych fotografii - zasłonić w miarę możliwości budynek kościoła.
Lata 70. przyniosły kontynuację rozbudowy osiedli i zakładów przemysłowych, oraz medialną sławę miasta, związaną z sukcesami w telewizyjnych "turniejach miast". Z drugiej jednak strony, w związku z budową i modernizacją alternatywnych połączeń kolejowych Nowego Sącza z resztą kraju, straciła poważniejsze znaczenie jedyna linia kolejowa, przebiegająca przez Limanową. W rezultacie linia ta nie została nawet zelektryfikowana, a z czasem ruch na niej praktycznie zamarł.
1 czerwca 1975 r., w związku z reformą administracji powiaty zostały zniesione, a Limanowa znalazła się w woj. nowosądeckim. "Degradacja" pozycji miasta w minimalnym tylko stopniu zrekompensowana została faktem, że zostało ono siedzibą Wojewódzkiego Urzędu Statystycznego.
Kryzys gospodarczy, narastający w drugiej połowie lat 70. i marazm lat. 80. były odczuwalne dla mieszkańców miasta, choć nawet w latach 80. kontynuowano budowę osiedli mieszkaniowych i pewne inwestycje infrastrukturalne.
Transformacja ustrojowa w 1989 r. pociągnęła za sobą upadłość, względnie przekształcenia własnościowe i ograniczenie działalności kilku największych zakładów pracy (m.in. zakłady przemysłu drzewnego w Limanowej-Łososinie Górnej), często w nie do końca jasnych okolicznościach. Niemniej, ponieważ Limanowa - w przeciwieństwie do wielu miast podobnej wielkości - nie była "uzależniona" od jednego dużego zakładu przemysłowego, transformacja przebiegła stosunkowo łagodnie.
1 stycznia 1999 r. miasto na powrót stało się siedzibą powiatu, a w 2004 r. otrzymało nagrodę za najlepsze w Polsce wykorzystanie funduszy unijnych w kategorii miast do 40 000 mieszkańców. Do chwili obecnej nie udało się jednak rozwiązać kluczowego dla dalszego rozwoju Limanowej problemu jakim jest niedostatek dogodnych połączeń drogowych (i praktyczny brak kolejowych) z resztą kraju. Bezpośrednia linia kolejowa do Krakowa i obwodnica miasta od ponad 30 lat pozostają tylko w sferze projektów.

Zabytki w Limanowej

Od północnej strony miasta wznosi się długi grzbiet Pasma Łososińskiego, od południowej wysokie wzniesienie Lipowe. Z pobliskiej, górującej nad miastem Miejskiej Góry bardzo rozległa panorama widoków. Znajduje się tutaj najwyższy w Polsce stalowy krzyż (rekordowa jest wysokość samego krzyża a nie jego położenie, najwyżej położony jest krzyż na Giewoncie).
Przy limanowskim rynku znajduje się słynna bazylika Matki Boskiej Bolesnej a niecały kilometr od rynku Kaplica Łask gdzie zaczęła się cała historia sanktuarium limanowskiego.
Na północnym stoku Łysej Góry znajduje się stacja narciarska "Limanowa-Ski" z 4-os. wyciągiem krzesełkowym oraz wyciągami orczykowymi. Trasy narciarskie posiadają system sztucznego naśnieżania i oświetlenie. Przy dolnej stacji znajduje się hotel.
W dzielnicy Łososina Górna znajduje się XVII-wieczny drewniany kościół pw. Wszystkich Świętych, a obok niego malowniczy park, w którym stoi Pomnik Legionistów.

NieruchomoĹci w Limanowej

WiÄcej o Limanowej

Na poniĹźszych stronach moĹźna znaleĹşÄ wiÄcej informacji o miejscowoĹci Limanowa. PoniĹźsze strony sÄ rĂłwnieĹź ĹşrĂłdĹem z ktĂłrych zaczerpniÄto opisy znajdujÄce siÄ na tej stronie.

Limanowa w liczbach

Limanowa w liczbach
DĹugoĹÄ geograficzna	N 49.706526
SzerokoĹÄ geograficzna	E 20.423005
WysokoĹÄ punktu	405.4 m n. p. m.
Liczba ludnoĹci	15 122
Powierzchnia	18.7 km²
OsĂłb/km²	809
Kod pocztowy	34-600